„Czas gniewu” to kontynuacja „Po południu”. Kolejny tom historii polskiejpolityki, obejmujący lata 1996-2005. Głównymi bohaterami są politycy Sojuszu – Miller i Kwaśniewski, których konflikt zniszczył lewicowe imperium. W tle są liderzy rządu AWS-UW – Buzek, Krzaklewski i Balcerowicz. Oraz Lepper, który okazał się jedną z najważniejszych postaci w dziejach polskiej polityki. Jak pisze Rober Krasowski: Kiedy się patrzy na tamte lata, niemile uderza obserwacja, że miałkość polityki nie obniżyła jej atrakcyjności. Była bez znaczenia, bez ciężaru, jednak nie wiało zeń nudą. Zwłaszcza pojedynek o dominację na lewicy - między Kwaśniewskim a Millerem - miał w sobie porywającą dramaturgię. Do ostatniej chwili nie było wiadomo, kto w tej grze jest nadmuchaną wielkością, a kto wielkością prawdziwą. Odpowiedź na to pytanie padnie pod koniec książki, ale w trakcie pisania nachodziło mnie często zdumienie, jak wiele energii poświęciliśmy w końcu tak błahej sprawie. Kwaśniewski czy Miller? Po latach ich wojna jest burzą w szklance wody. Rywalizacją, w której ważą się losy, ale nie nasze, lecz tylko obu tych panów. Bili się o swoją sławę, o swoją pozycję.
W porównaniu do części poprzedniej czuć spory niedosyt. Wiele wydarzeń np. kohabitację Kwaśniewski-AWS, ucieranie się koalicji z PSL-em, gnicie prawicy autor potraktował po macoszemu. Przez to książka, która obejmuje dwa razy dłuższy okres czasu niż pierwszy tom jest od niego krótsza. Rażą też, formułowane ex cathedra, oceny wielowymiarowych postaci i skomplikowanych wydarzeń.
Krasowski skupił się na próbie odtworzenia współrządzenia Miller-Kwaśniewski oraz tytułowym "czasie gniewu", epoce która...Czytaj całą recenzję
appylan
2017-06-06
Ocena:
6 / 10
Autor pisze o okresie rządów Aleksandra Kwaśniewskiego 1995-2005, w którym przez 6 lat rządy sprawowało SLD. Krasowski nie chciał stworzyć podręcznika, więc fakty jedynie przywołuje licząc na wiedzę własną czytelnika. Głównie komentuje dane wydarzenia i tworzy ich syntezę. Widzi politykę jako cyniczną walkę o władzę i jej utrzymanie za wszelką cenę. Nie ocenia środków, wyznaje makiawelizm. Unika komentowania celów politycznych jakie sobie założyły kolejne rządy, poza Balcerowiczem, którego uznaje...Czytaj całą recenzję
ostoja
2016-07-26
Ocena:
10 / 10
Ogólnie druga, a dla mnie ostatnia część cyklu "Historia III RP". Co najmniej tak samo dobra jak pozostałe dwie. Autor podchodzi do polskiej polityki z dużym dystansem, jego pogląd na politykę ogółem pozbawiony jest wszelkich złudzeń. Czyta się to świetnie, należy pochwalić również świetny research. Polecam.