Od wieków informacja pozostaje nieodłącznym elementem gry politycznej. Politycy, sterując rozpowszechnianiem odpowiednio dobranej treści, starają się wpływać na zachowanie konkurentów, osiągać swoje cele i bronić interesu narodowego. Ale czy instrumentem sprawowania władzy może być też kłamstwo? Na ile jest ono korzystne lub zgubne dla polityków i polityki państw? Czy kłamstwo należy oceniać jako karygodne, czy też jako użyteczne narzędzie dyplomacji, nieodłączną część demokratycznego stylu życia? Czy jest złamaniem społecznych zasad, czy też moralnym obowiązkiem obrony kraju za społecznym przyzwoleniem?
Ważna jest druga część tytułu książki. Z tego względu kłamstwo jest tutaj ukazane jako element gry politycznej. Z miejsca odrzuca kłamanie w imię egoistycznych wartości danego polityka. Co tu jest? Usystematyzowanie rozproszonej wiedzy z innych dziedzin z przykładami. Jeśli ktoś czytał coś podobnego to nic odkrywczego nie znajdzie. Taka skondensowana krótka pigułka wiedzy.