Michaił Bułgakow (1891-1940) u nas zawsze pisany nie wiedzieć czemu jako Michał Bułhakow to nie tylko autor jednego dzieła – „Mistrza i Małgorzaty”, ale znakomity dramaturg i wybitny twórca krótkich form literackich. A samo "Psie serce": Otóż pewnego pięknego dnia – milutka psinka została przeobrażona w taką kanalię, że włosy stają dęba. Właśnie z okładki spogląda na czytelnika koszmar lat dwudziestych Rosji bolszewickiej – Poligraf Poligrafowicz Szarikow, kierujący pododdziałem oczyszczania. W jego wyrazie twarzy ukrywają się tysiące podobnych do niego wyjątkowych szubrawców. Przerażająca historia pewnego psa – jest ostrzeżeniem przed stosowaniem terroru i przed demagogią, przed tym, co staje się bronią w rękach pół analfabetów – broniących sprawiedliwości w znaczeniu: „wszystko podzielić”. Pełna zapierających dech sytuacji powieść M.A.Bułgakowa „Psie serce” - to metafora eksperymentu władzy... komunistycznej na całym narodzie. „Psie serce” w przekładzie Barbary Dohnalik zostało opublikowane w 1982 roku. W Moskwie pierwsza publikacja miała miejsce w piśmie „Znamia” dopiero w roku 1987.
Taka ciekawostka od autora „Mistrza i Małgorzaty”. Szarik jest zwykłym, średnio rozgarniętym psem, który lubi kiełbasę, nie lubi kotów, i trafia do laboratorium, w którym eksperymentuje się z łączniem narządów zwierząt z gatunkiem ludzkim i na odwrót. Naszemu głównemu bohaterowi przeszczepia się mózg i jądra nieboszczyka i obserwuje zmianę zachowania. Szarik staje się typowym według Bułkahova przedstawicielem klasy robotniczej ówczesnych Rosjan, zaczyna pić, ma skłonności do burd i robi się nieuczciwy...Czytaj całą recenzję