Wojnę domową w Hiszpanii uważa się powszechnie za prolog II wojny światowej, głównie z powodu wykorzystania na polu walki nowych taktyk i typów broni. Półwysep Iberyjski stał się poligonem doświadczalnym dla wojsk faszystowskich i republikańskich. Po raz pierwszy strategia toczenia wojny oparta została na użyciu czołgów i lotnictwa, a bombardowania były wymierzone w ludność cywilną. Zbrodnie wojenne popełnione przez obie strony wstrząsnęły światową opinią publiczną. Wojna domowa w Hiszpanii podzieliła cały kontynent na wzajemnie zwalczające się obozy. Dla mocarstw europejskich Hiszpania stała się miejscem starcia dwóch totalitaryzmów: III Rzeszy i ZSRR. Wojna domowa była także ostatnią próbą utrzymania pokoju na kontynencie. Koniec walk w Hiszpanii obwieścił nadejście nowego konfliktu, który całkowicie zmienił postrzeganie wojny w świadomości całego świata. Książka Tadeusza Zubińskiego... jest nowym spojrzeniem na konflikt, którego skutki Hiszpanie odczuwają do dziś.
Do przeczytania książki zachęciła mnie dyskusja na wykładzie z "przedmiotu humanistycznego", podczas którego pani profesor żarliwie przekonywała nas studentów, że gen. Franco to był kat, dyktator i faszysta a republikanie to wcielenie dobra.
Książka rozpoczyna się od nakreślenia sytuacji politycznej w Hiszpanii przed wybuchem wojny: ucieczka króla, wygrana lewicy, stłumienie powstania górników w Asturii. Następnym etapem jest zawiązanie spisku, wywiezienie Franco do Maroka i wybuch powstania. Dalej...Czytaj całą recenzję